Ze ging dansend door het leven

Na haar studies aan de Sociale Hogeschool Brussel, specialisatie Volksopleiding verdedigde ze, met succes, voor de Centrale Examencommissie te Brussel haar thesis over “Leven de Kempische gilden nog, en wat doen jongeren inzake volkskunst?”. Eén van haar bronnen was Jozef Ernalsteen, destijds griffier van de HGK (Hoge Gilderaad de Kempen). 
 
De naoorlogse periode, met de oprichting van de Hoge Gilderaad der Kempen in 1952, was de ideale voedingsbodem om folklore, tradities en volkskunst te promoten. Haar contacten met Louis Doms (muzikant in Hoogstraten), Suske Schellens (hoofdman-speelman van Westerlo) en Omer François (auteur van vendelzwaaien en volksdansen) waren inspirerend om het Kempense dansgebeuren en volkskunst definitief op de kaart te zetten. Van 1957 tot 1999 zetelde ze dan ook in de keurraad van het gildewezen.
Andrea, als morele erfgenaam van Louis Doms, kon als geen ander, veel details meegeven over de uitvoering van dansen. Details die dikwijls mondeling werden overgeleverd, maar intussen bij de meeste groepen al lang vergeten zijn.

De Kempische gilden deden massaal beroep op haar om hun dansrepertorium uit te breiden en bij te schaven. Gedurende meer dan 60 jaar vonden we haar terug als dansleiding in de jaarprogramma’s in tal van gerenommeerde gilden.
Waar in de 50’er jaren er amper 8 dansende Kempense gilden waren op het gildefeest, evolueerde dat in 1986 tot een namiddag vullend programma met 29 dansende gilden!

Zij presteerde het om, met de vzw Verbroedering van Midden-en Zuiderkempen, meer dan 300 danscursusdagen te organiseren in de periode 1971-2022,  regelmatig met meer van 100 deelnemers.
Steeds begeleid door een soms unieke en ruime muzikale begeleiding, van gildemuzikanten tot het orkest van Bruers en Zussen (onder leiding van Jozef Gebruers) of het Kempisch Volksorkest (van Harrie Franken uit het Nederlandse Bergeijk). Deelnemers van toen zullen nog met veel plezier hieraan terugdenken.  Dát was precies de beleving van volkskunst, niet voor enkelingen maar voor een volle zaal. 

Voor haar bijdrage aan het gildeleven kreeg ze in 1978 van de Hoge Gilderaad der Kempen in 1978 een eremerk in de “Gouden Orde van de Papegaai” en werd aangesteld als verantwoordelijke voor het dansen bij de Hoge Gilderaad der Kempen.

Ook naast het gildewezen liet Andrea Sterck zich niet onbetuigd. Ze was in 1968 medestichter van ‘Gelmel’ een erg gewaardeerde dansgroep te Schoten, waarvan zij tot in 1981 de dansleiding in handen had. Zij speelde het klaar om op het werelddansfestival van Schoten jaarlijks een ‘première - voorstelling’ te verzorgen met als thema’s  “oogst”, “vrijen en trouwen”, “verhuis naar het nieuwe erf”, “de jaarkring”, “de Ijslandvaart”,

Met Gelmel en Volkskunstkring Schoten nam ze deel aan dansfestivals in Tunesië, Ierland, Duitsland, Italië, Nederland en Israël.  Met een gildeafvaardiging uit Herentals, Westerlo en Tielen trok zij voor dansoptredens naar Spanje en met de Sint-Jorisgilde van Oostmalle beleefde zij hoogtepunten in Portugal. Tijdens het wereldcongres van de imkers te Antwerpen  (1997) was het gezamenlijke optreden van de gilden van Oostmalle, Merksplas en Vlimmeren een hoogtepunt.

Ook in het buitenland was zij zeer geliefd. Andrea was een veelgevraagde gastdocente in Nederland, Duitsland, Frans-Vlaanderen en Frankrijk.  Van 1992 tot 2006 was zij ook verantwoordelijk voor de groep “Old Time en Sequence dansers” te Oostmalle.

Als medewerkster aan tal van publicaties over de Vlaamse volksdansen verdient zij alle lof. Het Instituut voor Vlaamse Volkskunst waardeerde haar inzet met de titel van “erelid”.