In de Westhoek werden niet alleen regelmatig zwaarddansen gebracht maar ook dansen met kleipijpen stonden op het programma. Niet verwonderlijk, de kleipijpenfabriek “De Bevere”’ was gevestigd te Kortrijk, niet ver van het Astridpark op de wijk Overleie.
In 1800 stichtte Joost de Bevere een pijpenfabriek in Kortrijk en in 1819 geeft hij aan dat hij het merk WS op zijn producten zet. Het merk WS moet wel bijzonder populair zijn geweest want de Belgische pijpenmaker François Joseph Ritzen, Louis Winand en Charles Joseph Petit zetten dit merk ook op hun pijpen.
In 1846 had het bedrijf 4 werknemers in dienst maar dat was geen reden om niet aan tentoonstellingen deel te nemen. Constant de Bever, zoon van Joost, ontving een eervolle vermelding voor zijn inzending van de Nationale Industriële Tentoonstelling in 1841 te Brussel. Voor het toekennen van een beloning golden een aantal criteria: kwaliteit, prijs, variatie in producten en het uitstallen van nieuwe producten. Daarin kon de firma De Bevere duidelijk de jury gunstig beïnvloeden want hun nieuw product de “asbestpijp” wasdoor hen uitgevonden ?
In 1874 was de firma de grootste in België met 34 man personeel. In 1930 werden er nog altijd zo'n 30.000 pijpen per week geproduceerd, maar in 1950 kwam aan de fabricage van pijpen een einde. Wat weinigen echter weten is dat de geestelijke vader en tekenaar van Lucky Luke, bekend onder het pseudoniem Morris, een zoon was van de laatste bedrijfsleider van deze Belgische pijpenfabriek.
De omslagtekening van de firma A. De Bevere is deze van de fabrikantencatalogus met opdruk ‘Maison Fondée en 1800 Fabrique de Pipes en Terre et de Pipes en Asbestos à Courtrai (Belgique) , ‘A. De Bevere’ en ‘Fabriek van Aarden Pijpen en Asbestos Pijpen te Kortrijk'.
Dit alles inspireerde Piet Pottie tot het maken van de Kortrijkse pijpendans. Omdat in deze danscreatie regelmatig de tip van de voet in een ander dansvlak werd gezet, noemde men deze dans soms ook de tipdans.
Op het einde van de dans werden vroeger de pijpen stuk getrapt om aan het publiek te tonen dat het wel echte breekbare pijpen waren.
Wat me doet denken aan het ‘bellenblazen’ vroeger met de kleipijp. Als kind moest je verdorie goed op je tellen passen dat ze niet stuk ging… maar je kon er oh zo’n kleurige zeepbellen mee blazen… Niet verwonderlijk dat we makkelijk aan die pijpen geraakten, denk ik nu, want in Schoten had je de firma “De Kroon”, een van de laatste Belgische pijpmakerijen.
Heb je met deze info interesse in de pijpmakerijen gekregen ? Een mooie website daarover is www.claypipes.nl.
Na het bekijken van onze website waren de mensen van ‘upretro’ erg enthousiast en mochten we de foto van de pijpen (bovenaan artikel) van “De Bevere” hierbij gebruiken. Te vinden op www.upretro.be
Reactie plaatsen
Reacties